[136] EPISTOLA XXXVI.

IO. DRUSIO.

Londinium.

Mitto ad te Iobum, doctissime DRUSI, a me poetica metaphrasi explicatum; in quo cum viderem LXXII. Interpretum, si diis placet, & ipsam adeo vulgatam translationem inter se passim discrepare, neque ex iis ipsis aptum plerumque sensum posse erui, iis omissis ad veritatem Hebraicam, hoc est relictis rivulis ad fontes ipsos recurrere necessarium mihi fuit: quod ex lectione statim primo aspectu deprehendes. Sed cum in hoc libro ut tute ipse scis melius, infiniti paene loci sint, in quorum explicatione ne ipsi quidem Rabini inter se conveniunt, hinc etiam factum est ut in iis vertendis saepius a scopo aberraverim, quod me diu, de editione ejus cogitantem, ambiguum tenuit; tandem interpretationem nostram, qualis qualis ea est, edere decrevi; non tam, ut lucem videat, quam ut doctorum virorum censurae subjiciatur; inter quos cum te semper praecipuo loco habuerim, cum ob miram linguae Hebraicae peritiam, tum ob humaniorem & delicatiorem sacrarum literarum tractandarum a vulgo Theologorum neglectam rationem; putavi me rem non alienam facturum, si quicquid industriae a me in eo positum est, tui judicii facerem; ac tuam super locis in margine, numeris versuum quibus respondent, notatis, sententiam rogarem. Propositum mihi suit in eo (DEUM testor) non tam privatae gloriae studium, quam utilitatis publicae commodum, cujus summe interest, mea quidem sententia, tam sanctum & pium librum ac nostris temporibus tam privatim quam publice utilem, ab omnibus legi & intelligi. Quod honestum & laudabile desiderium ut opera tua adjuves etiam atque etiam oro: id autem efficies si ad ea in quibus adhuc haereo, amice, cum per otium licebit, rescribas, & quae ipse in eo libro accurata illa tua diligentia annotasti, mecum benigne communices. Atque utinam in totum librum notas tibi scribere vacaret, quales in Ruth & Estheram nuper dedisti, & in alios sacros libros te domi habere professus es. Certe in totis Bibliis non alius liber te dignior, & qui te interprete magis egeat: ut non dubium sit, si post MERCERUM & TREMELLIUM ei ultimam manum admoveas, quin ex obscuro situ in quo diu latuit in purissimam lucem & tersior industria tua exiturus sit. Quod ut efficere possis supremam Majestatem suppliciter oro, ut tibi otium & voluntatem concedat; nam facultatem non deesse scio. Interim te rogo ut ad ea quae a te in praesentiarum peto non graveris pro humanitate tua respondere. Vale & me hominem hactenus tibi incognitum porro amare perge. Lutetiae Parisiorum Idib. Ianuar. Anno CHR. MDLXXXIIX.

IAC. AUG. THUANUS.